Lalala

Cross Keys Lisesi, birden çok açıyla bakıldığında dahi öteki Amerikan liselerinden ayırt edilemeyecek bir liseydi: Büyük ve ince çatısından, 80'li yıllar için hem modern hem de pratik bir çözümmüş gibi görünen siyah metal çerçevelerle birleştirilmiş camlı kapısına kadar. Ama en büyük benzerlik okul hiyerarşisinin içeriğinde doğal olarak bulunan gelişimini tamamlayamamış egoları tatmin etme çabası ve dalkavuklukta bulunuyordu. Birbirine paralel olarak yarım metrelik aralıklarla düzenlenmiş kitap bölmelerinin oluşturduğu kare düzenin tam ortasında yer alan boşluğa yerleştirilmiş siyah renkli oturma gruplarından birine yerleşmiş olan genç adam da bu benzerliğin bir kurbanıydı. Atamasının bu okula yapılmasının ve ders başı yapmasının üzerinden 4,5 seneden biraz daha fazla süre geçmiş ve bu süre zarfında meslektaşlarının hiçbiriyle profesyonel sınırların dışına çıkmamış, değerlendirmelerde başarılı olarak kabul edilen iki öğretmenden biri olmuşken lise müdürünün arabasını yıkamacıya götürmek gibi bir şaklabanlığa kendini malzeme etmediği için üzerine yıkılabilecek bütün angaryaları omzunda taşımaya başlamıştı. Angaryalar ve yıldırma politikaları onun zihnindeki düşüncelerin arasında kırıntı kadar bile yer bulamazdı, sorunlarıyla nasıl başa çıkacağını bildiği gibi onları gece karanlığında nasıl boğacağını da bilirdi, onu sinirlendiren bu değildi. Birtakım mevkilerin arkasına saklanıp, bilinen bütün evreni yaratmış gibi davranan insanlardan nefret ediyordu. Belki de bu yüzden kendisine gelen pek çok teklifi geri çevirmişti genç adam; evren onun oyunu değildi. Uzun parmaklarının arasında tuttuğu leylak rengi kapağının uçları soyulmaya başlamış kitabın ilk sayfasını açmadan önce gözünün ucuyla bu geceki "arkadaşlarına" baktı. Büyük bir kısmı incir çekirdeğini doldurmayacak nedenlerden ötürü cezaya kalmış bir üçüncü sınıf, iki beşinci sınıf ve iki de son sınıf öğrencisi. En azından derslerine girmiş olduğu için tanıdıkları bunlardı. Neredeyse "The Breakfast Club" filminin bir sahnesinden fırlamış gibi görünüyorlardı, silinmiş bir sahne. Bu düşünce genç adamın çatık kaşlarının düzleşmesini ve dudaklarının kenarının yavaşça kıvrılmasını sağladı. Bir akşam cezası ile ancak bu kadar dalga geçilebiliyordu. Safir mavisi gözleri neredeyse belirsiz bir kıpırdamayla öğrencilerin üzerinde şöyle bir dolaştı: şimdilik her şey yolundaydı. Okulun başlamasından iki hafta işinden ayrılan Bayan Pittsburg yerine henüz biri alınmadığı için, kitaplarının düzenlenmesi mümkün olmamıştı ve şimdi bu minik topluluk birinin hayatının aşkını bulmasının ceremesini çekiyordu. Genç adam için bu da bir sorun değildi, o sadece çıkabilecek kavgalardan sorumluydu. Kitapların alfabetik sırasından değil. Herkesin işini yaptığından emin olduktan sonra, oturduğu döner sandalyenin sırtını alçı beyazına boyanmış olan kapıya vererek cümelerin arasına daldı.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.